Dożywotnia służebność mieszkania oraz umowa dożywocia dotyczą przeniesienia własności nieruchomości, ale są różnymi instytucjami prawnymi, których nie należy ze sobą mylić. Podobnie brzmiące nazwy w praktyce oznaczają inne zobowiązania prawne. Jakie są te różnice? W dzisiejszym wpisie je wyjaśniamy.
Czym jest umowa dożywocia?
Umowa dożywocia, zawierana w formie aktu notarialnego w Sosnowcu, polega na przeniesieniu własności nieruchomości w zamian za gwarancję dożywotniego utrzymania zbywcy. Tym samym wraz z jej podpisaniem nabywca zobowiązuje się do opieki nad zbywcą na warunkach, które zostały w niej określone. Dożywotnie utrzymanie jest rozumiane jako zapewnienie mieszkania, wyżywienia, ubrania, opieki w chorobie, światła i opału oraz organizacji pogrzebu.
Na czym polega dożywotnia służebność mieszkania?
Dożywotnia służebność mieszkania określa prawo do korzystania z nieruchomości i urządzeń przeznaczonych do użytku wspólnego mieszkańców budynku w zamian za zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych zbywcy. Nabywca nie ma zatem obowiązku utrzymywania zbywcy. Taka instytucja prawna często znajduje zastosowanie w przypadku przenoszenia własności nieruchomości z rodziców na dzieci. Dożywotnia służebność daje tym pierwszym prawo do zamieszkiwania pod danym adresem do końca ich życia.
Różnice między dożywotnią służebnością mieszkania a umową dożywocia
Podstawowa różnica między wspomnianymi instytucjami prawnymi dotyczy obowiązków nabywców nieruchomości wobec zbywców. Dożywotnia służebność w przeciwieństwie do umowy dożywocia nie wiąże się z koniecznością utrzymywania zbywcy, a jedynie nieodpłatnym zapewnieniem mu prawa do mieszkania. Co więcej, w wielu przypadkach może stanowić nawet element umowy dożywocia, przez co jest pojęciem znacznie od niej węższym.
